Pero la caxon gi spose,
e lo Segnor gi respose:
cognosi tu questo vestir?
120en veritae te voio dir,
che quando a lo povero lo daesti
mi mestoso[1] ne vestisti;
chi tuto freido era per certo,
124e tu m ai cossi coverto.
d esta limosina a ti, Pero,
gracia, honor te fero.[2]
Pero lantor fo deseao,
128e grandementi consolao;
pensando esser pu fervente,
e dar abondevermente;
e perponando in so cor
132ogni richeza vaga for:
che, poi e si amigo
de queluj chi e si mendigo,
che lo se mostra in soa forma,
136mester fa che sega l orma,
e per piaxer a tar segnor
che sea pu como un de lor;
che la richeza e pur caxon
140de l enternal perdecion.
e per compir questo so faito,
poi che l avea tuto daito,
iama un so servo so notar,
144a chi lo dixe, zo me par:
una privanza te cometo;
ma per certo t emprometo,
se per ti parezao sero
148a barbari te vendero.
e poi dixe: or m entendi;
dexe livre d oro prendi,
e en Ierusalem anderai
152e mercantia acaterai:
a un crestiam me vendi
e tu lo prexio prendi,
a povero[3] destribuando.
156e lo notar zo refuando,
fo menazao da benastruo
a barbari esser venduo.
lo servo, contra so voler,
160no vose a lui far despiaxer:
e vesti quelo a la per fim
virmenti, a moo d un meschin;
a un argenter lo vender[4]
164e trenta dinar ne prender,[5]
che de presente fon partij
e a poveri distribui.
Pero incomenza in ca servi
168e far li oficij pu vir.
per esser tanto humiliao,
da li aotri fo desprexiao,
speso ferio e gamaitao,
172e quaxi mato reputao.
ma Ieso Criste pusor via
privarmenti i aparvia,
le vestimente e li dinar
176mostrando a lui per consolar.
l emperaor a la per fin
de soa terra, e soi vexin
de l asentia d esto segnor
180no eram senza gran dolor.
ma de soi vexin alquanti,
per visitar li logi santi,
De voiante, vegne lanto,
184disnando in cha de quello segnor;
e tanto vim in quelo iorno
lo dito Pero andando in torno,
che cognosuo fo da lor.
188da tora se levan lantor,

  1. 122. ms.: mi mestoso. Corr.: mi mesteso.
  2. 126. ms.: te qụẹŗọ fero.
  3. 155. poveri.
  4. 163. vende.
  5. 164. prende.