en monte guise apareiai;
e li vin ge son diversi,
chi fan parlar in monto versi. 73
le done chi ge son vegnue
tute son cosse cernue,
e parem pu, como se dixe,
77 contese o grande emperarixe.
encontenente poi maniar
no s adementegan balar
tute le done e li segnor,
81 o inseme o per semo:
li si gran festa e bruda sona,
che m aregorda quando trona;
per zo no caze lo solar
85 che l a forte bordonar.
de, o vegamo che liveraiga
segue questa incomenzaiga;
e za verei tuto in contrario
89 reversa tuto lo cartolario.
lo di no e da fir loao[1]
so[2] no de poi vespo passao;
che la fin si e tuto or
93 zuxe de ogni lavor.
tuta la gloria strapassa;
quasi en mendor e passa:
quelo ben non var un nesporo
97 chi ma szoise[3] a passa vespo.
che per remar[4] o per freidor,
o per un pocho de calor,
lo misero corpo e derochao.
101 tuto ge va lo parentao,
tuti li amixi e li vexim;
ni gi zoam un lovim;
che moirando in gran dolor,
105 con sbatimento[5] e con crior,
de tute cosse roman nuo,
oribel cossa e devegnuo;
quelo chi era si cortiao
da ogn omo e desprexiao:109
che anti vorea un so parente
sor[6] dever star provo un serpente,
cha star a lao de quelo meschin
chi e vegnuo a tar fin. 113
or che gi zoa aver usae
le gran viande delicae,
lo bello asnese precioso,
a quello chi e da vermi roso? 117
or son andai li lor tanbuti,
li xivoreli e li frauti;
li strumenti e iugorai tuti
alantor son faiti muti. 121
tuta la soa compagnia
vego star monto stremia;
si che in cexia ni in via
non e alcun chi guairi ria, 125
ni vego in quelo scoto
usar solazo ni stramboto.
ben ven ta or che alcun ge n e
chi dixe: de, che gran dano n e! 129
ma lo meschin chi iase li,
se lo no a curao de si
en lo spacio che De gi de,
tristo le, che mar ge ze! 133
monto me par che l an scregnio
le vanitae che l a seguio;
chi l am menao a star confuso

  1. 90. ms.: noe;- lo ao.
  2. 91. l’o di so poco chiaro; corr.: se.
  3. 97. il ms. ha zoise, con uno scarabocchio avanti lo z, che per dir vero ha poca somighanza con un s.
  4. 98. corr.: rema (reuma).
  5. 105. Il ms.: sbātimento, con una lineetta sovra il primo a.
  6. 111. questo sor (‘solo’) forse rimase nella penna all’amanuense dal verso che precede, e va tolto.