a le fortune e cognosuo
chi e marinar cernuo,
quanuisde che p[o]chi sean
queli chi electi sean.
368la sentina agotar uoi,
zo e mondar li peccai toi
spesor, per no multiplicar
ni far la mente spuriar.
372le merze soe uerle speso,
examinar in si mesteso;
en le ore che lo fa,
sauer ben como elo sta;
376e cor e lengua despaiar si
che inpazhar no possan ti;
taxer a tenpo e temer dei
e a so tenpo ardio sei,
380e se to faito lo requer,
cria ben se fa mister.
questi sean li xonchi toi,
quando colar o car uoi.[1]
384no sei uanaglorioso,
che s e un lume tenbroso,
de che tu bruxar poresi
tuto lo ben che tu faresi.
388guarda che compagnon non prendi
da lo quar mar far inprendi,
che, sapi ben, tar marinar
po toa naue trauaiar.
392e[n] la bocha[2] e a la mente
rete lo fren si streita mente,
che no s ausen a zurar
ni mar dir ni iastemar.
396chi senpre in gran perigoro e,
no te dar a zogo re,
spicialminti de dai,
chi son liberi condanai,
400en li quai chi tropo lege
en rea bancha a la fin seze;
che per mantener [t]al uso,
ogn omo o uisto esser confuso.
404in ogni ben che tu uoi far,
da un uenim te uoi guardare,
chi[3] per la soa docitae
a monte gente atoxegae;
408zo e li loxi che atrui te fa,
sote li quae[4] ingano sta.
se la lor gloria te uen in ca,[5]
tuto lo to lauor desfa.
412recongnoscer te dei tute hor
che tu ei gran pecaor,
e serra si oreie e cor
che uenin stea de for.
416lo cantar de tae serrenne
rende amaror e mortar penne,
e le lusengue de le gente
soren far lo semiiente.
420or e ben mato chi no ueia,
chi ben no s apareia
de-mente che lo di ten
e la noite a freza uen,
424de portar in fin de qui
de che lo possa uiuer li
unde lo ua senpre corando,
chi de morir e no sa quando.
428lo sengnor De chi tuto po,
per aquistar lo rengno so
ne dea naue e cor si forte,
chi san e salui la ne porte
432unde ognunchena ben se troua
e alegranza senpre noua,
chi zamai no mancher(i)a.
bia[o] quelo chi g andera!

  1. 383. carar?; cfr. vv. 102-3.
  2. 392. ms. bocla
  3. 406. ms. cli.
  4. 409. l’e di quae pare un t.
  5. 410. ms. ĩn.