como e pu me guardo intorno,
apensando noite e iorno,
tuto lo mondo uego dao
8a ogni uicio e peccao
de soperbia e d osura
e d ognunchena brutura;
ogn omo quaxi uego re
12e pochi amar e temer De.
en me cor n o gran meraueia
e dura cossa me semeia;
omi con ogi andar per uia
16asi como orbi senza guia,
chi tute hor[1] uan a taston
e con man e con baston,
assai trouando fosse e riue,
20unde me par che se deriue,
e de roche in gran perfondo,
chi uncha segue questo mondo.
largo e lo camin e pian
24unde li peccaor van.
amara cossa par a dir,
ma pu sera lo so finir,
per lo deleto d un momento
28senza fin auer tormento.
como dixen le scriture,
quele penne son si dure
che no se pon contar ni dir,
32ni a fin no pon uenir.
or se guarde chi aguardar sa,
che tristo quello chi g andara;
meio per lui serea stao
36che uncha no fose[2] nao.
asi n auen como a l arangno
chi de texe se da lagno,
no cesando tuta stae
40de far soe taragnae.
poi che, lauorao tanto,
uol repusar da qualche canto,
un sobito uento se fa
44chi tuto lo so lauor desfa.
e noi pur atetal fazemo,
chi di e noite no cessemo
d aquistar con dirito o torto
48dinar e case, uinge e orto,
e quando e faito lo paraxio
e homo pensa star axio[3]
a belo descho, in gran leto,
52e reposar in gran deleto,
pensando uiuer longa mente
e de De pocho o niente,
subitaminti uen tenpesta
56de mar de stomago o de testa,
chi aduce freue ardente
e poi la morte incotenente,
chi e spaa si comunal
60chi tuti menna per ingual.
tuto quanto era texuo,
en un punto e stao perduo;
cossi grande aparimento
64n a portao un pizen uento.
l auer roman a li fiioi,
o for a li enemixi soi,
chi pizena breiga se daran
68de far dir mesa l endeman.
lo misero chi gua[g]nao l a
ponni mente unde lo ua,
e[n] soza fossa o morimento
72tenebroso o puzolento.
li uermi gi roem le carne,
chi no cesan de maniarne;
la soperbia e la grandeza
76e retornaa in gran t[r]isteza,

  1. V, 17. ms. sor.
  2. 36. ms. fese.
  3. 50. si vorrebbe a axio.