la[sic] quá era demestego de lo vescho e era con messé san Pero, e pregà lo porté che ello lo lassase intrá. E san Pero, chi era romazo de föra si intrà in lo paraxo, e pöa che ello fo dentro si se misse a seze con li ministri, asochè ello visse la fin de lo faito. E lantó tuto lo consego de li principi e de li previ e de li sarsedoti de li Zué si serchavam de avei fasse testemonie incontra a messé Ihu. Xe. per poillo acuzar e condanálo a la morte.

Or, agando parlao monte fasse testemonie, elli non travam[sic] in lé ni corpa ni caxom per che ello devesse esse condanao a morte, ni de atro mà, e a la fin o se levà doe fasse testemonie chi dissem: "Noi ge amo odío dí che ello destruerà lo tenpio de Dee e che in trei di o lo farà". E queste testemonie non eram convegneive.

E messé Ihu. Xe. non dixeiva niente.

E pöa o se levà suza lo somo saserdoto in mezo de ló e disse a messé Ihu. Xe.: "Non respondi-tu alchuna cossa a tute queste cosse de che questi te achuzam?"

E messé Ihu. Xe. pu taxea e non respondeiva niente.

Disse lantor lo pontifficho de li saserdoti: "E' te sconzuro per Dé vivo che ti me digi se ti é Xe. Figör de Dee beneito".

E lantó messé Ihu. Xe. non vosse che lo nome de lo so Paire fosse sconzurao in van, e si respoze a Caiffas: "Tu lo di, ma che vá, che se lo dirò, voi si non me lo creirei, e se ve demando, voi non me responderei, ni anchora voi me laserei, unde in veritae e' ve digo che voi veirei anchora vegní lo Figör de la Vergem in le novere de lo selo con grande possansa e vertue, e seze de la destra parte de lo Dee Paire".

E lantora e dissem tuti: "Adoncha ti é Figör de Dee".

E messé Ihu. Xe. disse: "Voi lo di persochè e' lo sum".

E lantó li principi de li saserdoti, per grande ira de so, si ge aferàm la roba che ello avea indosso e squasangela fin a li pee, e dissem: "Ello a iastemao! Or doncha che bezögno [...] noi de avei atre testemonie contra questo homo? Voi avei odío la grande iastema che ello a faito e dicto, e che ve ne par?"

E tuti respozem a una voxe: "Serto e' l'è degno de morte".

E lantor Caiffas fe despogá messé Ihu. Xe. tuto nudo, e si lo fe ligá a una corona, e si ge fe inbindá li ögi, e si ge fon intorno con coreze, e atri cum bastoim, e atri ge davam con le main, e atri ge strepavam la barba e la testa, e atri ge butavam lo lavago per lo vizo e per le carne, e atri ge spuavam per la fassa. E cossì lo nostro Segnó stava ligao a la corona, e davange de li bastoin sum la testa, e pöa dixeivam: "Xe. proffetiza chi è quello chi t'a ferio". E in questa mainer[sic] stè lo nostro Segnó tuta quella nöcte.

O' mizero peccao chi non pöi sostegí[sic] in pocho de pena ni de travago per lo to Segnó, chi a tanti oprobij sostegno per lo to amor e per arvíte le porte de vita eterna, e quando poreisi-tu sastiffá a tanta bontae? O' peccao, va a lezi[sic] quante jasteme butava lo Segnó a quelli chi ge favam tanto má, e goarda che ello dixe: "Paire selestiá, questi non cognossem lo má che elli fam, perdonege[sic] se te piaxe".


E Stagando cossì messé Ihu. Xe. in quello scregnimento, e messé san Pero stava in lo paraxo con lo pövo a lo fögo, chi era aseizo persochè e' l'era freido. E stagando cossì, si vègne una serviciá de lo pontifficho inver li serventi, e goardà e vi messé san Pero, chi era desgizao d'abito e de vestimente da liatri, e disse: "Tu é de quelli chi eri in l'orto con questo homo chi è preizo".

E messé san Pero si negà davanti a tuti con sagramento: "Certo femena e' non so so che ti te digi, ni zamai e' non lo cognosei".

E cossì messé san Pero insì de lo paraxo e lo gallo incomenssà a cantar. E stagando ello per spacio de una ora, si vègne um homo de la famiga de Caiffas, e si l'ave cognosuo, e questo homo era de quelli chi l'eram staiti a prende messé Ihu. Xe., e si incomensà a criá adosso a messé san Pero e si ge disse: "Che homo e-tu? Non e-to de li desipori de questo homo? E non pensi-tu che e' te cognossa?"

E messé san Pero si se schuzà.

E quello respoze e disse: "Como te pöi-tu schuzá, chè la toa parolla te fa manifesto: non t'é[1] visto in l'orto con questo homo? E non fosi-tu quello chi tagasti la orega a mé chugnao Marcho?"

E messé san Pero, vegandose cossì conpreizo, si respoze con grande pensé e disse: "E' zuro sorve tuti li sagramenti de la leze che zamai questo homo e' non vi ni ge parlai. O' goarda se ti m'ë bem pigao in aro".

E quando san Pero

  1. comme de d'ato, creddo che se segge perso a primma persoña do verbo "avei", ò megio, verbo e pronomme sogetto s'en fuxi insemme: t'ò-e' - t'oé - t'é (G. Musso)