tuto lo mondo, si fo nesesario che quello chi è pu cha tuto lo mondo lo remeisse, e che o fosse quello chi vensese lo demonio chi avë vensuo lo homo, so fo lo primé, e asochè quella cossa poisse reme tuto lo mondo, e asochè o poisse recoverá quello che e' l'avea perduo, soè la gloria, che e' l'avea perdua per quello peccao, e per che Adam non poiva fá niguna de quelle cosse, si cheite in la prexom de lo inferno. E lo nostro Segnor Dee, chi avë ordenao che de lo linago de messé Adam se devesse conpio[sic] lo numero de li söi eleti, si ave pietae de l'övera che ello avë faito con le soe maim, e (e) persò o vosse vegní in lo mondo per recoverá l'övera che ello avë faito de quello linago. E cossì o venssè lo demonio chi avea vensuo lo homo, e si ne avir[sic] le porte de lo pareizo, e fo faito homo. E questo non poea fá salvo lo nostro Segnor Dee, e non ge era niguna atra persona chi lo poisse fá sarvo ello, inpersochè ello fo homo, si pigà lo peccao de messé Adam, e quello peccao fo mao cha tuto lo mondo, quando ello vosse reseive morte per noi peccaoi, e o non l'avea miga meritá. E ora noi diremo como o fo anonciao.


Chì se contèm como lo angero Grabel anoncià a la nostra Dona e como lo Segnó nassè.

Sa' Lucha dixe che in quello tenpo lo angero Carbiel fo mandao a la nosta[sic] Dona per parte de lo nostro Segnor Dee in una citae chi avë nome Nazaret a una Vergem chi avea nome Maria e era spoza de um homo chi avea nome Ioxep de lo parentao de la caza de Davit. E quando lo angero ge fo davanti, si ge disse: "Dee te salue Maria piña de gracia, lo Segnó sea contego, beneita sei-tu sorve le atre femene chi mai fossem, e beneito lo fruto de lo to ventre".

E quando la Vergem Maria ave inteizo l'anbasá de lo angero, si fo monto spaventá e maravegá de quella salutaciom, e penssava: "Che po esse so?".

E lo angero ge disse: "Non temi, Maria, che ti ai trová grande gracia apè de Dee, chè de ti naserà um fantim, e porterailo in lo to ventre, e questo averà nome Ihu., e sarà grande, e Figo de lo Altissimo[sic] Dee sarà ihamao, e regnerà in la caza de Iacob, e starà sum la cedia de so paire Davit, e lo so regno non averà mai fin".

Disse santa Maria a lo angero: "Como po esse so, che zamai e' non cognosei homo".

Respoze lo angero e ge disse: "Lo Sprito Santo sorveverà in ti, e la vertue de lo Altissimo te farà onbra, e inpersò quello chi de ti naserà sarà ihamao santo e Figör de Dee, e per segná de so goarda Elizabet toa cugná[sic] chi a consevoto figör in la soa vegessa, e è bem VI meixi, unde ti dei savei che nisuna cossa in parolla non è posibile a lo nostro Segnor Dee".

Disse santa Maria a lo angero: "Echa che e' sum ancila de lo nostro Segnor Dee, e sea faito a mi segondo la soa parolla".

E incontenente deseize in lé la gracia de lo Sprito Santo, e fo gravia sensa nisuna coricium carná, e senper romagando Vergem, de lo nostro Segnó messé Ihu. Xe.

Unde mesé sam Maté evangelista dixe che, stagando madona santa Maria pina de lo Sprito Santo e a Ioxep a ge parse gravia, chi era santo e iusto, e so vegando, si la vosse lasá, e penssando de partise ocurtamenti e a abandoná la Vergem madona sainta Maria, e pensando ello de fá so, lo angero si ge aparse e si ge disse: "O' Ioxep, figo de Davit, non agi poira de reseive toa mogé Maria, che so che è in ella si è per vertue de lo Sprito Santo, e averai um figo e ihamerailo Ihs., e questo farà salvo tuto lo pövo de le lor peccae.

Messé sam Lucha avangelista recointa che in lo tenpo che messé Ihu. Xpe. nassè in Betelem, una nöcte li pastoi eram sum um monte chi vegnivann[sic] e goardava le lor pegore, e ge aparsse lo angero de Dee chi ge disse: "E' ve anoncio a tuti voi grande alegressa". E odando so li pastori[sic] si levàm le teste e fum tuti spaventai de lo sprendor e de lo calor de l'angero. E lantó lo angero ge disse: "Non abiai poira, chè e' ve anoncio grande alegressa, e cossì a tuto lo pövo, che lo Sarvao è anchöi nao in Betelem, e si ve dago cotar segnar: voi anderei e troverei lo Fantin involupo e fassao de drapi e possao in una grepia unde mangam le bestie".

E quando lo angero ave dicto so, si aparse una grande conpagnia de angeri chi cantavam e loavam lo nostro Segnor Dee, e dixeiva: "Gloria in esercis deo et in terra pas ominibus bone voluontatis".[sic]

E lantora li pastoi, vegando