Da vëgia Zena no gh'é anchêu tosto ciù ninte;
o quaddro o l'é cangiôu, cangiôu disegno e tinte:
dove gh'ëa di caroggi, lûveghi sporchi streiti,
dove o sô o so veddeiva da-i lûxernae in scï teiti,
aoa gh'é de gren stradde pinn-e de lûxe e d'aja
d'ûn vanni e vegni che squaexi squaexi o l'inaja:
di casoîn vëgi o posto piggian de man in man
palassi neûvi, teatri, bar e cafè sciantan....
(Me sovven d'ûn barcon - cae memoje! - streito, èrto,
dove mi zoenottamme, ûn giorno aiva scovèrto
tra ûn vaso de ganêuffani e ûnn-a pûgnatta rotta
ûn faccin che o me fava stâ de giornae lì sotta!)
Tûtte e artûe comme a-o magico colpo d'ûnn-a bacchetta
han cangiôu naso e bocca: - l'é andaeto zù a casetta
rûstega do manente; - con l'orto l'é scentôu
l'oiva, a sexa, l'amàndoa, o rianello e o fossôu:
no ciù cascinn-e, no ciù campi, nì strazetti;
ma giardin, stradde larghe, castelli e castelletti;