Che a l’exigge precisûa
E de magnettin-ne pratiche
Ciù che a fâ un-na Miniatûa;

Chi vêu fâ di boin Raviêu,
Quell’Arcadia no ghe vêu
(Che hà inventôu pe a so raxon
Qualche Cêugo[sic] gran potron
Pe avanzâ tempo, e fatiga)
Chi ne fà çento per votta
E pe-o ciù tutti scciuppæ,
Ma bezêugna andâ all’antiga;

Un-na Roetta che piggiæ,
Che façendoli a un per votta
Restan tutti belli unij,
Cö so gaibbo, e ben cuxij,
E i fæ comme voeì piccin,
Che restian sempre ciù boin,
Parian sempre ciù savôij
Se son fæti, e manezzæ
Da magnette delichæ;

Perchè o vedde çerte moen
(Che paan sampe!) da villen
Fâ Raviêu, ne scappa a coæ,
E bezêugna che scappæ.

Doppo fæti, stæ a sentî,
Van desteizi in sciun-na toa
E bezêugna che i crovî.

Mez’oa primma d'andâ a toa
Fæli cêuxe[sic] ao largo ben
Co-a cottûa che ghe conven,