In löde da satira
Quando no n'existeiva
Ancon de societæ
Zà nasce se veddeiva
Satira e civiltæ.
Anzi nasceiva primma
A satira che lê,
E gh’é ciû d’ûn chi stimma
Ch’a l’é vegnûa da-o çê.
Chi o l'é chi liberâva
Da-a primma scciavitû
O mondo? Chi ghe dâva
Ciû brïo, ciû zoventû?
A satira de Cristo
Chi fava terminâ
L’aûzo d'ogni tristo
Co-a sò tremenda spâ.
Chi o l’é chi no l’intende
O scopo santo, a fin
De satire tremende
De Dante e de Mazzin?
L’Italia chi l’ûniva
In vincolo d’amô?
E chi l’ingentiliva
Se non parlavan lô?
Se castigä co-a lezze
L’avaro no se pêu,
Pe fä ch’o se correzze
A satira ghe vêu.