Pagina:Lunaio.reginna.1887.djvu/50

In to giorno da tûtt’ôe
A rondezza in sà e in là
Tûtt’intorno a-e sò demôe
E mai ferma lê a no stà
Se a ligasci lì all’anello.
A figgetta a l’é ûn öxello.

A stà lì con i oëgie attente
Tûtte e votte che parlæ
E scibben ch’a no ve sente
A sa zà cöse pensæ;
A ritegne o brûtto e-o bello.
A figgetta a l’é ûn öxello.

A l’ha vista cosci finn-a
Ch’a descrêuve dä lontan
Unn-a cosa a ciû piccinn-a,
E a sa dïve cöse fan
Döe tremmoize in to vermello,
A figgetta a l’é ûn öxello.

In ta vöxe a s’assomeggia
A-o canaio, a-o roscignêu
E pe brïo, quand’a passeggia,
Quæxi mettila se pêu
Co-a gardænn-a e cö frenguello.
A figgetta a l’é ûn öxello

A figgetta a l’é ûn öxello
Inzegnözo, ma svaiôu
Che se g’arvan o portello
O va in bocca do cacciôu.
Dunque, moæ, testa a cadello!
A figgetta a l’é ûn öxello.