Pagina:L Amandoin de Bonasseua lunajo 1858.pdf/88

Ciù de tutte a sciä Beneìta
Gh'ëa in confidenza streita.

Quindi lè[sic] per conseggiâse
Gh'andò fîto a domandâ
Da manëa de regolâse
Ne-o regallo ä so paggioâ;
– Lè[sic] a ghe disse: – Signor scì,
Doman sciorto, accattiö mi.

Ma chi torna eì da saveì
Che s'è dæto che sta tale
A l'ëa neigra a ciù no poeì
Da fortûnn-a da rivale,
Comme fan tûtte e majæ
Che vêuan ese corteggiæ.

Coscicchè a n'è posciûa stâ
De piggiâ quest'occaxion
Pe sciortî, pe andâ accattâ
Un mandillo de coton ,
Sostegnindo a-o sciö Narciso
Ch'o l'ëa fï de paradiso.

Và o regallo a-o so destin
Senza manco ûn fenoggetto.
– Poeì capi, cäi Çittadin,
Quella allöa ch'a l'ëa lì in letto!