Mi gh'ho zà daeto e gïo — perchè voeuggio quëtâ
e l'è tûtto finïo.... — Ma che a me lascie stâ!
T. — Va ben, ma invece lê — pâ che a pense a-o conträio.
Vëi, in sce-o marciapê — in fondo a-o Semenäio
l'ho vista che a parlava — co-a Nettinn-a do Cian.
e l'ê a t' ha començôu — a tiäme di mocchetti.
Pe no fâ unn-a ciassata — mi no ghe dävo a mente,
ma lê a fâ a sò bravata — e in faccia a tûtta a gente
a sbraggia: Poeí fâ o päo — co-a vostra Cattainin
e quello cöso cao — de sò maio; o Maxin!
Scí?! Me ghe voëivo asbriâ, — ma a Netta co-a Carlotta
no m'ha lasciôu passâ — saiâ pe ûn-n'ätra vòtta!
C. — Grazie,Texo, veddiëmo — se a me o diâ a mí ascì
e poi.... se ne faiëmo — ve o garantiscio mí!
Se a continua a angosciäme — e a me vëgne in ti pê
a costo de inciastrame — ghe sciappassiô o panê.
T. — Pe aöa no ne fae caxo — veddiemo cöse a fâ,
e no dî ninte a-o Maxo — pe no fälo inversâ.
Mi andiô a trovâ a Nettinn-a — perchè g'ho da parlâ
e se quella cösinn-a — fïto a no-a terminiâ
poeu däse che a l'incontre — a scarpa pe o sò pê.
Basta che a no me scontre — che dunque, pòvea lê!
C. — Restemmo coscí inteise — Comâ,, doman mattin
quande sciortî a fâ e speise — fermaeve da-a Main
verso noeuv'öe, me dieí — quello che eí combinôu
ma pe aöa, in mae davvéi, — cacciemmo via do sciôu.
T. — Dunque de noeuvo addio — finn-a doman mattin.
C. — Però me a ligo a ûn dïo — Salûte, Tëxinin!