che no de solo pan vive lo homo, ma de la parola chi procee de la bocha de Dee; e san Zoane ascotava ben questa parola e ben la reponeiva in cor so. Echa che Jesu se laxà portá a lo demonio; Zoane no lo vi pu. Alora Zoane criava, como messer Jesu ge aveva insegnao; anchora dixeiva a Dee Paere: “O Segnor Dee omnipotente, or che cree far questo anticho dragon inimigo de la humana natura, chi semper n'a inganao e conculcai? Segnor, daghe la vota sota ormai, e dà la vitoria a lo Fijor to, chi è vegnuo a mezao* inter ti e noi, per far la paxe. E a ti sea lo honor e(l)la gloria sempermai”. Queste e monte altre parole dixeiva san Zoane a Dee orando, e vozeivasse d'intorno se ello visse torná Jesu d'arcuna parte, e no laxava persò de orá, e niente dormiva, ma stava con fervó achorto. E subitamenti, stagando archum intervalo de tempo, echa che messer Iesu fo reposto là unde ello era stao levao; e Zoane lo vi e fo tuto confortao, che ge parsse vei manifestamenti che Iesu era tornao vitorioso. E stava fermo e no aveva ardí de (dem)andar a ello se [n]o lo iamasse*; e messer Jesu inconmensa a criar questa parola gloriosamenti de lo magnificat chi fe la Maere soa, soè: Fecit potentiam in brachio suo, dispersit superbos mente cordis sui. Deposuit potentes de sede et exaltavit humiles. Esurientes implevit bonis et divites dimisit inanes. E san Zoane lo inteize tropo ben, come[sic] Lucifero superbo perdereiva la segnoria soa, che ello avea sovra la humana natura, [e che la humana natura] sereiva exaltá per humilitae de Christe; che disse san Polo, che ello humilià se mesmo e prese forma de cervo*. E san Zoane, odando queste parole, se alegrà e confortà visibilementi*; digando Christe queste parolle, eche descende li angeli visibilementi, e fen la reverentia a messer Jesu, e adusenge da maniar e apareiam e servivalo con tanta reverentia, como poeivam e saveivam. Ma tu, messer Jesu, como farai? Echa Zoane chi a tuta note vegiao con ti; no ge faray tu asazar de questo maiar[sic], seando stao in oration fin a chi como ti li dieste? Certo se ello ge era, como è da crei, questo so testimonio, che ello amava tanto, ne assazà de questo cibo, e lo servì e apareià inseme con li angeli. E quando elli aven maniao, e messer Jesu comando[sic] a li angeli che se ne retornassem a la patria celestiale.


Aora se ne ven inseme zusa de lo monte messer Jesu e Zoane, e venen raxonando de quello che elli an a far a lo presente. E dixe Zoane a Iesu: “Messer, metime in man quello che o a far e aora (e) demente che starò chì, [e] possa quando e serò in prexon; dime la toa voluntae, e serò per obedir quello che tu me comanderai, e pregote che tu sei semper conmeigo”. E messé Jesu ge responde [e dicegli ciò] che ge conven far e dir, e ben promete che serà semper conseigo; e végnessem a le turbe chi aspetavam san Zoane con grande desiderio chi vegnisse. Li discipuli de san Zoane se ge fen incontra e dixeivan inseme: “Echa che quello è quello che ello ne mostrà con lo dio, e disse: Echa l'agnello de Dee”. E(f)fen grande reverentia a messer Jesu, ma tutavia a san Zoane maor. E messé Jesu vègne inter questa gente a veir e a odir como la gente dispo