sene lo beneito Ioseph cum la Maere e lo Fijor Ihesu per longa via, passando questo deserto, e como Dee vosse che vegnem unde era Zoane Baptesto. E incontenente che Zoane vi, un pocho da la longa, la Maere e lo Fijor, inspirao da Dee, la[sic] cognoscè incontenente. E comensà a corre inver elli, chi sorea fuzir quando vegniva atra gente. E Ihesu comensà a corre inver ello. E Zoane, quando zunze a Ihesu, se zità tuto desteizo in terra, per baxar li pee de meser Yhesu Criste. E Yhesu lo preyçe per le brasse e levàlo suxa e baxàlo in fronte, e poa gi dè la paxe. “Paxe sea a ti, aparegiaor de la mea via”. E Zoane reverendissimamenti respoze: “Deo gratias”. E meser Ihesu ge insegnà, che ello zeisse in pocho avanti a far reverentia a la Maere e a Iosep. E Zoane incontenente lo recognoscè, e receivelo Iosep* in le soe brasse. E disse: “Paxe sea a ti fijor carissimo”. E Yhesu disse a Iosep como ello è Zoane, fijor de Zacaria. E Iosep ge corse incontra, e Zoane se ge zita a li pei, e reverentementi sarua quello reverente vegio. E lantora se meten a seçer tuti quatro inseme. E Zoane se acosta a Ihesu e a la Maere, quanto ello poiva. E Madona comensà a demandar Zoane: “Fijor me, ch'è de Çacharia e de la mea parente, madona Elysabet?” E lo fantin respoxe: “Madona, ben, che elli aman Dee, ma e no li vi [pu] poa [che] e foi in questo deserto”. E stetem un pocho inseme cum grande alegresa. E Zoane disse: “Madona mea carisima, noy semo cocì tropo preso a la via; se voi vorey, andemo in un loco, unde e so ch'è bello posar, e no è monto a la longa, e(l)lì porremo star como voy vorrey”. E quelli consentin tuti e dissen: “Fijor, va avanti e mostrane la via”. E quello obedì incontenente, e messer Ihesu va avanti cum ello streito inseme quanto se po. E ben lo savea messer Yhesu, quella via, ben che may no ge fosse staito co li pey corporay. E zonçem a un bello prao, in lo quar Zoane era spesa vota passao; lo quar avea intorno grandissimi zeneivri e atri belli erboreti, e lì a lao una bellissima venna de agoa bonna. Pensome che in questo deserto fosse in puxoi loghi de queste cotay cosse. E forxa che g'era dàtari; in tar loco era como se leze in la vita de li santi paeri che im pixoy[sic] loghi se ne trovava. Si che se Zoane ne savea in archum logo, chi no fosse tropo a la longa, posamo crei che ello andasse per de quelli, asochè la Maere e lo Fijor ne avessem. E Iosep, chi avea lo so axeneto, descende in terra le cosse, e trova quarche stagnayra [che] ello aveiva in li sacheti soi e tasse da beive. E Zoane prestamenti prende la stagnayra, e va per l'aygoa frescha; e messer Ihesu cum ello. Andavam a le fontanne inseme, e andavam raxonando inseme parole de salvatium. E adussem de l'egoa. E trovàm la nostra Dona a seze sote un zeneivro bello, e Iosep sezea cum ella e(s)se posavam. E Zoane preixe la tasa e lavàla monto aconzamenti. E messer Ihesu preize la stagnayra de l'aygoa. E cossì den a beiv(a)'a Madona e a Iosep, questi doy beneiti zoveni. E l'alegresa [era sì grande] de veisse tuti inseme, che no se porreiva dir. E messer Iosep trovava la tascheta de lo pan, e messer Ihesu prende prestamenti la toagiora