Pagina:I pastoi a-o prezeppio1897.djvu/48

G. Veramente
Dî me l’han dîto, ma no l’ho ciù in mente.
So solo, figgia caa, ch’o l’é lontan.
Gil. Capiscio che l’é inutile sperâ
De poeili chì in sce-a tæra ciù incontrâ.
Se no-o posso ciù vedde o Re do çê,
Vêuggio baxâ dove o l’ha misso i pê.
(Si inginocchia).
O santa grotta, grotta fortunâ
Ciù che tutti i palazzi d’esto mondo,
Co-o rispetto o ciù grande e o ciù profondo,
Son contenta de poeive ancon baxâ (bacia in terra)
G. Bezêugna da chì avanti rispettâla;
E vêuggio ancon un po’ mi ascì baxâla.
(S’inginocchia e bacia in terra)
Gil. Vegniö chì a vixitala de frequente.
G. E mi dö ben da mente,
Che ghe segge portòu rispetto e önô
Da-e pegoe e da-o pastô;
Ch’a non é ciù unn-na[sic] stalla da assustâse,
Ma un tempio santo a l’é da venerâse.
E gente che vivian doppo de noî,
Han da vedde reginn-e e imperatoî,
Fâ lunghiscimi viaggi in tæra e in mâ,
Per vegnî questa grotta a vixitâ.
Gil. A merita davveì rispetto e amô,
Perchè chi drento gh’é nasciùo o Segnô.
G. Intanto a casa poemo ritornâ;
L’é inutile stâ ciù chì a sospiâ.
Gil. Ma ne veddian tornâ mortifichæ
Comme chen ch’han piggiòu de bastonæ.