Pagina:Giaimo.dal.dialetto alla.lingua.2.1924.pdf/34

e sensa che vegnisse mai nisciün int’u boscu a vende. Questa nu saveiva cumme spiegâselu e a l’ea turmentâ daa puia de mangia da roba arrobâ.

Ma un giurnu che a l’ea in cuxinn-a a fâ da mangiâ, a l’ha sentìu ünn-a carossa fermâse davanti aa porta. U magu che u l’ea int’a sò stansia, u l’é chinôu zü in cuxinn-ia, u l’ha piggiôu a culumba gianca e u l’ha ordinôu aa figgéùa de arvî a quelli che piccâvan a porta e, se gh’avessan dumandôu chi ghe stâva int’a casetta, de rispunde che a ghe stâva lé sula.

Poi, caressandu a culumba, u l’ha ditu: « néùtte davanti a mi e giurnu derrè, perchè nisciün me posse vedde» e u l’é sparìu cun a culumba. I viaggiatuì intantu ean chinaè; aveivan piccôu a porta e dumandôu aa figgéùa de lasciâli ripuzâ perchè ean tantu stanchi. Lé a gh’ha ditu che intressan e che se ripuzessan püre e cuscì han faètu. Ma quandu sun turnaè aa sò carossa han truvôu u carussê a sò postu, m a nu gh’ea ciu e valixe e ün sachettu de dinaè che gh’aveivan lasciòu. U carussê u [l']inscisteiva de nu avei mai lasciôu a carossa e de nu avei vistu avvixinâse nisciün. I viaggiatuì tristi e mâveggiaè sun turnaè dunde ean vegnüi. A figgéùa a l’aveiva vistu tüttu quellu che l’ea successu e a l’aveiva sentìu u magu dî: « néùtte avanti a mi e giurnu derrè, perchè nisciün me posse vedde » e poi a l’aveiva vistu ricumparî in casa cun a culumba e u saccu de dinaè in màn, fâghe segnu de taxèi se a nu vuèiva muî. Ün giurnu che u magu u l’ea andaètu via, a l’ha piggiôu a culumba in màn, e ripetendu e parolle du magu, a l’é sparia. A s'é sentia traspurtâ per l’aia da ünn-a forsa invisibile e poi a s’é sentia posâ delicatamente in tèra: davanti a lé gh’ea ün forte serrôu e tüttu circundòu da surdatti. Scicumme a l’ea invisibile, a l’ha pusciüu intende tüttu quellu che dîvan. Gh’ea drentu ün rè e sò figgia che a mezanéùtte duveivan êse ammassaè.

A figgéùa a l’é intrâ int’u forte e a l’ha ditu a-i duî prexunê ch’ean cundannaè a morte, ma che lé a l’ea andaèta a sarvâli. Poi a l’ha piggiaè per màn e, prununçiandu e parolle: «néùtte davanti a mi e giurnu derrè, perchè nu ne possan ved-