 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
94 Ma lê biata a no sente, ni a se ròde !
Cu’ è primme atre criatûe, tûtta contenta,
A gïa a sò sfera, e feliçe a se â göde.
97 Ma omai kinemmo a ûña ciù crûa tormenta ;
Cazze ogni stella zà, che in sciù curríva
Quand’ ëo vegnûo : lascemmo ’ sta rûmenta »
100 Li scompassemmo o çèrcio, a l’ ätra riva,
Surva ûn róggio chi bugge, e se revèrsa
Zù pe un riä’ sgrœzzo, chi da lê deriva.
103 Stúrbia gh’ é l’ ægua e d’ ûn cô cumm’ a pèrsa
E noî, seguindo o curso de unde bixe,
Zù se mettemmo pe ûña strä’ diversa.
106 O fa lazzù ûn gran stagno ciammòw Stixe
Questo riä’ tristo, quando o l’ é kinòw
Ao pê de quelle gramme ciazze grixe.
109 E mi, che stavo a ammiâ cun l’ œggio affiòw,
Veggo de gente imbrattæ in to pätán
Li pettanûe cu’ ûn morciôn lungo tiòw.
112 Se ê davan fra de lô, no diö cu’ e man,
Ma cu’ a testa, e cu’ o pëto, e de pessæ,
Sguarrándose cu-i denti, zù, a ûzo can.
115 Me dixe o Méystro: « Li se ve’ , cäo bæ,
Chi in vitta s’ é lasciòw vinçe da l’ ira,
E vœggio ancon che pe çêrto ti cræ,
118 Che ao fundo gh’ é da gente chi suspira,
E mette tûtta l’ ægua in bullezzûmme :
Te ô dixe l’ œggio, se a sciô d’ ægua o mira.
121 Mugúgnan li : « Trista in to düçe lûmme
L’ é stæta a nostra cëa.... oh che nesciô!
Beziggæ drento da ûn astiozo fûmme....
124 Ne fà aoa tristi questo scûo brûttô ».
Quest’ inno se garlezzan in ta güa :
No pœan parlâ, e solo fan do fô ».
127 Ûn grand’ ærco virâ ne tocca, allôa,
Da puçça, fra o berniçço e a riva secca,
Vortando i œggi a chi da bratta ingüa,
130 Shiña ai pê d’ ûña ture a ûzo Mecca.
