 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
130 Dòppo de questo a lúvega campagna
Sci fòrte a l' ha tremòw, che da o spavento,
De arregordâlo, o fronte o se me bagna :
133 Dæto a l' ha a tèra lagrimoza ûn vento,
Che aççéyzo o s'è in t’ un lampo russo affuòw,
Ch' o m’ ha levòw e fòrçe e o sentimento,
136 E kéyto sun comme ûn assûnnentòw.
Ao primmo rœo de l’Inferno arrivæ,
Gh’atrœvan, cu-i figgoín, de ánime onèste
In t’ûn magon, perchè no én battezzæ;
In t’ûn castello stan e umbre modèste
Di dòtti. Omero, lì, Oráçio, Lûcán
E Ovídio accœggian Virgílio; fra queste
Misso l’é Dante; e discurrindo van.
Çèrcio I. 1 A localitæ — 25 Limbo — 46 Desceyza de Cristo ao Limbo — 64 I summi Poëti — 106 O castello da Sapiença — 112 I Eròi — 130 I fìlòzofi — 148 Çèrcio II.
1 M’ha rutto o sœnno profondo in ta testa
Ûn gran fracasso, e i œggi hò spalanchæ
Comme chi de resäto adesciòw rèsta.
4 Sätando in pê inturno î hò alò giæ :
E pe conosce in te che lœgo omai
Fuîse, cun attençión î hò poi fissæ.
7 In ziña, öhmi! m’atrœvo, amixi cäi,
Da valle de l’abisso doloroza,
Duve rimbúmban infiniti guai.
10 Lúëga, profunda a l'ëa, e scì neggioza
Che, pe quanto ficchesse l'œggio ao fundo,
Comm’ in ta cáyze l' ëa a mæ vista appôza.
13 « Aoa kinemmo zù in te l'òrbo mundo » —
Incomença o Poëta tûtto smòrto —
« Mi sajö o primmo, ti sæ ti o segundo ».
