 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
E o Ducca a lê : « Carón no te crûçiâ :
Se vœ coscì lasciù duve se pœ
Quanto se vœ ; e ciù no dimandâ ».
Ascciaña e grunde u barbassûo carzœ,
Noçê aguzzín de ægue stagnante e scûe,
Che de zimme da e œggæ o pettíva fœ.
Ma quelle ánime ch' ëan li stracche e nûe
Cangian de cô, ghe balla in bucca i denti,
Solo ao sentî quelle parolle crûe.
Giastémman tûtte o Çê, e i sœ parenti,
A razza ûmaña, o lœgo e o tempo insemme
Da sœ semença e di sœ nascimenti.
Poi in t' ûn mûggio s' aspréscian là, pe semme,
Ûrlando fòrte, a’ ciazza gramma e razha,
Ch' aspëta ogni ommo chi o Segnô no temme.
Carón demònio cu-i œggi de braxa,
O ghe fà segno, e tûtte o se ê arregœgge,
O ê batte e stiva comm' anciúe in sarmaxa.
Comme d' autûnno zù crœvan e fœgge
Ûña aprœo a l' atra, scì che o pòvëo rammo
O rende a’ tëra tûtte quante e spœgge ;
Pægio a gramma semença do poæ Adammo
S' azbrían da quella ciazza a ûña a ûña,
A segni, comme oxelli ao sœ reciammo.
Coscì nàvegan là in sce l' unda brûña,
E alò che de de là séggian desceyze,
De çà ûña nœva strœppa se radûña.
« Mæ cäo figgio » — me fa o Meystro cortéyze —
« Quelli che mœan nemixi de Dio
Tûtti trabuccan kí da ògni päéyze,
E sun pronti a passâ de là do rïo,
Perché a Giûstíçia divíña a î speroña
Tanto, che se ghe cangia a poía in dexío.
De kí no passa mai ûñ' anima boña ;
E però se Carón de ti o se lagna,
Ti pœ accapî o perchè coscì o tuntoña ».
