 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
124 Perchè l' Imperatô, chi lasciù regna,
Per cöse sun visciûo fœa da sò lezze,
In ta sò äta çitæ d' avéyme o sdegna.
127 Dapertûtto o l' impera, e lashù o rezze ;
Là gh’ é o tròno de l' ærto sò comando :
Feliçe quello che Lê là o l' elezze ».
130 E allôa mi a lê : « Poeta te ô dimando,
Per quello Dio che conosciûo ti no hæ,
Pe poéy skivâ 'sto danno, e no ëse ao bando,
133 Duve ti hæ dito, pòrtime ; ch' hò cuæ
De védde a santa porta de san Pietro,
E quelli che sun tanto tormentæ ».
136 Lê allôa o se mescia, e mi ghe vaggo dietro.
Ghe lòccia Dante ao prinçipiâ do viaggio
E o se vòrze a Virgílio diffidente;
Ma lê o ô confórta, e o gh’ infunde coraggio,
Cun dîghe che da o Çê ciù ærto e skillente
Kinä Biatrixe, perchè a ghe vœ ben,
A l' ha spedìo in sò aggiûtto. O l’ acconsente
Perchè a ta’ nomme o cœ o ghe batte in sen.
Bòsco (fin). 1 Introdûçión — 10 Dûbbi — 43 O confòrto — 127 Efètto do confòrto.
1 O giurno o se n’ andava, e l' ære brùn
I animæ o rescioava, ch’ en in tëra,
Da e sœ fadîghe ; e mi. comme nisciun
4 M' appareggiavo a ben sustegnî a guèra,
Sæ do camín, sæ da pietæ e do lûtto
Che ha da dipinze a mente che ve’ e affèra.
