Pagina:G. Peragallo - Poesie - 1870.djvu/121

— 119 —

Famoso in versci - famoso in prosa,
O l'ha ûnn-a testa - chi é prodigiosa.
Taxiö tante atre - so abilitæ;
Se o non é Vescovo - l'é per l'etæ.
So pappà intanto - pä ch'o m'ammïe,
Ma o sciacca l'êuggio - e o se ne rïe.
Pe taggiâ cûrto - lascio da ûn canto
Præ Massa o bravo - Deneigri o santo,
E o vëo modello - di vëi Rettoî,
Questo chi splende - in mezo a noî,
Questo chi paga - e colazioin,
Quando in San Loenso - fan de funzioin,
L'amabiliscimo - l'inclito e grande,
Che dappertûtto - gran fama o spande,
O vëo Canonico - metropolita,
Diggo Cattaneo - e a segge dita.
Lascio Præ Poggi - perché hò sapûo,
Un pö tardetti, - ch'o l'é vegnûo.
Ché se o saveivo - ûn pittin primma,
Sforsôu me saeiva - in prosa e in rimma,
In sciö gran merito - a dî quarcosa
De chi m'é meistro - in rimma e in prosa;
Tralascio o séguito - do Cardinale,
Degno d'ûn cantico - ciû che immortale;
Taxiö do resto - di Convitæ,
Personn-e tûtte - distinte assæ.
Miæ con che gaibbo - con che manëa
Van accostandose - i piatti ä cëa!
Comme mezûan - ben i boccoin!
Comme distinguan - l'ægua da-o vin!