Pagina:Donaver Antologia 1910.pdf/245

Tra o bûffon che s’impe a göa,
E o scimpatico bûrlon;
Perchè o primmo o mangia ben
E o secondo allegri o ten.

8
Quando o vin se versa in gïo,
L’ommo imbriaego o stà assettôu;
Questo invece pin de brio
Trêuva o brindixi addattôu,
Parla a tûtti — e tûtti van
Fêua de lô cö gotto in man!

9
Cai Zeneixi, in mae zûamento,
Con de sti ommi a-o mondo ancon,
Ve sò dîve che me pento
D’ëso röuzo e brontolon;
— Vêuggio mettime a cangiâ
Mi ascì moddo de pensâ! —

10
Ma cö patto a dî a veitae
Che ascì cangie a Societae....
— E ho speranza che cangiëmo,
Che a sto punto ghe vegniëmo,
Quand’aviemo ûn po ciù paxe,
E ûn po meno o chêu in te braxe! —
Coscì fosse! Cosci scïa!
— Viva dunque l’allegrïa!