Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/565

Lav. Sæto Tiburzio, che ti stæ ben vestio da sordatto.

Tib. Mociacio oblegado a vostra segnoria.

Arg. Dimme un pô pe amô da tò ciù caa, per cose ti ê vegnuo chì coscì tempojo?

Tib. Per dave un-na corba de bon-ne nœuve.

Lav. E son?

Tib. A primma a l’è, che a sciâ Clariçe vostra galante, a stà ancon megio che mì vestia da Ofiçiale.

Lav. O sò, perchè l’ho vista primma de tì. Sentimmo i atre?

Tib. Vostro Poære quando o s’è partio de caza un peçço fà per andâ a matrattâ o sciô Tarquinio.....

Arg. O l’è restao con un parmo de naso, perchè o n’ha ciù trovao nisciun in caza ch’eran andæti da a sciâ Sofronia sœu do sciô Tarquinio: donde a sciâ Clariçe aveiva mandao o sò abito per travestise. Ælo vero? ma sæto, che per portâ de nœuve rançie ti voæri un perù? via da bravo. vœua o sachetto: spacciane i atre.

Tib. Bertomê o servitô do sciô Geronzio....

Arg. An-nimo. Arranca. Ti resti lì con a parolla meza drento, e meza fœura?

Tib. Aspêtava, che ti me a finisci d’arrancâ tì, segondo o solito, con o tiraboscion.

Lav. Argentin-na, o te l’ha sunâ. (ironicamente).