Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/487

Non ve lascerò perde ro respetto. E poi un-na donna non averà mai tanto ardî, ni tanta impertinença (a parte) staggo à vei ch'o sæ un'altra[sic] votta quello pelle da œurio de Tiburçio.

Fab. Dunque sentimmora. Digghe ch'a vegne.

Lach. Sì, Signor (via).


SCENA VI.

Tiburçio vestito da Dama, con staffiere, che le regge la

coda, Fabriçio, Ottavietto.


Tib. Signor barba riveritissimo, me permette, che con un abbraçço, e baxandoghe umilmente ra man, ghe dagghe un vivo attestato dro giubilo e de l'allegreçça, che sento in reconosce un caro barba che ammo teneramente, e che onoro comme un-na dre cose ciù preçiose che posse avei à ro mondo? Mi son ra figgia de sò sœu ra Signora Sofronia Sciappacasse, vidova dro quondam dottô Eugenio mæ poære, de feliçe memoria.

Fab. Presto, dæghe un-na carrega. Vegnî chì, cara, lascæve un poco gove. Me parei compía in tutte re vostre parti: me ne rallegro tanto. Cose fà mæ sœu? Oho! a non hà manco ombra de quello desperao d'offiçiale. Cose ve pâ, Ottavieto?