Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/379

Ber. Mi no sò cose credde. Ti me fæ immattî. Monodda, a non è così liscia. Basta vœuggio sbrigâme d'andâ à fâ portâ ra mæ roba, che tornerò subito, e poi quarcósa resolverò. Fermate chì, che aora aora vegno. Non se pœu quietâ (via).

Mon. E mi anderò à çercâ ro sacchetto.


SCENA XIV.
ARGENTIN-NA, E MONODDA.

Arg. Monodda, addio. Ti ro sæ che l'è arrivao ro sciô Berto?

Mon. Ben che l'è vero, e de ciù ho scoverto un tesoro.

Arg. Comme un tesoro?

Mon. No çercâ d'avantaggio. Vattene in cantin-na, a ra senestra intrando dentro, sotto ra callastra vexin a ra porta, che gh'è un sacchetto con mille doppie de Spagna. Presto, presto, mettiro in seguro.

Arg. Ti dî davei?

Mon. Se perdemmo in parolle. Fa quello che te diggo subito; che l'è chì ro sciô Berto. Te dirò poi ro resto. Fa politto. Aora l'è ro tempo d'inventâ fandonie... l'è chi lê, l'è chi lê.