Pagina:Comeddie.DeFranchi.1830.djvu/176

SCENA II.
Valerio, Meistro Giacomo.


Val. Parmi che la tua schiettezza sia mal ricompensata.

Meist. Seivo cose ve posso dî, faccia de Seneca int’ro bagno? che v’allughæ à ríe de quelle bacchæ che ve daran à voî, sença imbarraççave de quello chi no ve pertocca.

Val. Via, Maestro Giacomo, non andare in collera. Io non ho inteso di ridermi del tuo male.

Meist. (da se) Me pâ ch’o fire dôçe? Vœuggio fâ un poco ro bravo; e s’o l'è così nescio de trovâse poîra, refâme sorve de lê dre bacchæ ch’ho avûo da mæ patron. (a Valerio facendolo rinculare a poco a poco). Sangue de chi non diggo, sciô Meistro de casa, che fæ l’ommo d’importança, e che riei à re speize d'âtri, se se m’ascâda ra boccia, son capaçe de fâve rie à ra vergognoza.

Val. (mostra d'aver paura) Maestro Giacomo caro...

Meist. Non gh’è ni cáro, ni bœu chi tegne. Sei un ase cáçao e vestío, e ve meriteressi che con un baston v’asccianasse re costure comme và.