Son resoluto, Annima cara, unsemme
De dive ancon, così per me conforto,
Ro tormento, e passion che per vuoi porto
Se ben che de vegnighe pa che tremme.
E se veggo à ra fin che no ve premme
Che per voi scampe, ò muoere, à drito e à torto
Sensa fa chiù viaggio piggia porto
Mette ra barca in sarvo, e leva remme.
Che per mì nò fà chiù stame à rompi
Ro cervello così de giorno in giorno
In questa freve sensa moe scrichi.
Così trarò, con trameve d'attorno
Vuoi de fastidio, e mi chiù da pati;
Dirò Lodou sæ De: moæ chiù ghe torno.