Mi son chì, ra diggo sccetta,
Per sfogâ ro mê magon;
E ve prego, mê Minetta,
Fæve un poco à ro barcon:
Perchè dre mê peñe à tutti
Vœuggio fâ publiçitæ;
E che fin ri sordi e i mutti
Saccian comme me trattæ.
2
Quanto tempo, che d'attorno
Mi ve vegno à rondezzâ!
E me vedde ro contorno
Cianze spesso e sospirâ.
Sì da voî non ho ottegnúo
Nì de burla, nì da vei,
Che de rendeme à un sarúo
M'aggæ fæto ro piaxei.
3
Se à ra serva dei dro dío
Pe uña recomandaçion,
Mi son stæto ben servío,
Con un brutto renegon: