SONETTO.


Non ve porei mai cræ, bella Maxiña,
E re peñe e ri spaximi che prœuvo,
Quando de dì, de seira, e de mattiña
Lontan da voî chì verso Arbâ me trœuvo.

De tutto me rincresce, e me scommœuvo
D'ogni minima cosa, e picceniña:
Pe ro divertimento non me mœuvo,
Che anzi me pâ de stâghe à ra berliña.

Me poæro un ommo perso instantarao:
Son comme ro timon sença ra nave,
Comme ro bracco sença ro cacciao.

Quello che me diverte, l'è in mirâve
In ro vostro retræto, ch'ho allœugao
Dro cœu in mezo, e voî tegnî ra ciave.