Sta seia fa freido
(o schissa Zenâ!),
intorno a-e fontann-e
gh'é l'aegua giassâ.
A gente a camminn-a
co-e man in ta stacca
e a testa in to baveo
ben fonda a l'insacca.
Chi svorta, chi taggia
de sbièscio e contrae;[1]
e ciappe resêunnan[2]
de passi aspresciae.[3]
Gh'é solo e pattûgge
che van cadensae!
II