Pagina:Bacigalô.Prose.rimæ.1891.pdf/228


48
Poeì pensâ che allegria, che ramaddan,
Sbraggi, centi, scigôi, sciuppoîn de rïe,
Poi ghe ven l'anscietæ che manaman,
Doppo aveilo promisso o se retîe,
E sotto l'imprescion de quest'ascädo,
Deciddan de piggiâ o zeneize cädo.

49
O Togno o l[']é spedïo sensa cappello
C'ûn chilo d'anexin pe passaporto;
Ma che o l'ammïe che se o ven sensa öxello,
Che o no s'accoste manco ciû da l'orto:
Se o no gh[']é che o l'aspëte, o se sovvegne
Che no gh[']é scûsa, né raxon chi tegne.

50
Mentre o cöre â dreitûa zû a rûbatton,
E sorelle stan lì tûtte a aspëtâ
Dominando o nervoso e l'emozion
Con tiâ a mezo a cönetta e fâla gïâ.
Ma pensando a tûtt'ätro, e cô çervello
Sempre occupôu de sto beneìto öxello,

51
Tûtt'assemme ûnn-a voxe conosciûa
A-o reciocco ûn pö stridulo e sonoro,
A se sente sbraggiâ: «Porca fottûa,
»Loritto Bello, pelandrôn d'un Loro...»
E a n'ha ancon terminôu, ch'intra a conversa
Gianca comme a bûgâ co-a voxe persa,