Pagina:Bacigalô.Prose.rimæ.1891.pdf/171

PARTE PRIMMA


1
Anni fa, forse a-o secolo passôu,
(A storia a l'é zà vëgia, ma a l'é vëa)
Gh'ëa a Zena, ûn Monestê ricco, avvoxôu,
Fra quelli de tanti Ordini che gh'ëa,
Dove e Moneghe tûtte, ëan reclûtæ
In te primme famigge da çittæ.

2
Ve lascio dî, se queste moneghette,
Tiæ sciü da-o poère e a moère in to coton,
Se farçivan de gnagnoe e de cuggette
Ûnn-a votta lighæ da-a profescion,
E tescendo da lô comme i cocchetti,
Se sfogavan in frasche e patiretti.

3
Ma pe quanto se posse ëse ciammæ,
Secondo s'ûsa dî comûnemente,
A-o mondo ed a-e so tante vanitæ,
No gh'é chì ghe rinunzie impûnemente,
E da-o ciû a-o meno, in ogni condizion,
I sensi vêuan fâ vedde che ghe son.