Pagina:Archivio Glottologico Italiano, vol. 10, 1886-88.djvu/147

260pensando de meiorar.
l aotro respuse: loao [De],
che tu m ai si ben inteiso,
e(n) quelo pizen dito me
264en ti[1] no o enderno speiso.
se comego e bestentao
no te contar auer perduo,
che zo de tenpo che g e stao
268en bonna ora ai menuo.[2]
che no me piaxe mente dura,
chi no se moue per ben dir,
ni fruto chi no se matura,
272chi mai no se po atenerir.
or t apensa d esta festa
chi de le atre e lo contrario,
como el e cossa desonesta
276e breiga de uan spesario.
che ueira no se gi fa,
ni nome a de santo alcun,
ni la zesia daito g a[3]
280proprio officio ni comun,
ni lezando porai trouar
en mesar ni in letanie
chi pregen san Carleuar,
284ni requeran che l aye.
ch el e pur un di de gora,
de gran soperzho e uanitae,
chi maxeli e borse scora,
288gran parte e spei[so] in uanitae.
che tuti toj delecti
de maniar, de solazar,

[cxxxvi, v.]

de bon conduti e uim eleti
292che uoren le gente usar,
li gran disnar e le merende
e souer seira bezenar,
tuti ne uan per trexende
296e fan le gente astomagar.
quante limosene e atr(u)i ben
chi si porean far, perixem,
ni lendeman uor perzo men
300la uentre chi tuto ingordise.
le atre feste principar
ueria an lo di primer,
ma questa, no l auer per mar,
304n a ben quaranta dederer.
che zoa alcun esser cureiuer
de uanitae e fale monte,
chi la zener de rezeiuer
308l e[n]deman susa in lo fronte?
se tu ben lezi esta poisa
chi mostra che tu dei morir,
perzo sun la testa t e missa
312che tosto in cener dei uenir.
doncha in ognunchena faito to
guarda pur che fin el a,
e deliberando in zo,
316s el e utel tu lo fa.[4]
ma un asempio dar te uoio
per deuerte amaistrar,
e guardarte da re scoio
320e lo to cor meio ordenar.
quando una gran festa s a[s]peta,
se zazunia la uigilia,
e de ogni cossa mar sospeta
324l omo se guarda e se humilia.
da[5] che so iurno e uengnuo
l omo s alegra e se conforta,
con soa masnaa sta druo
328e zoga e rie e se conforta.
cossi tuta mester fa

  1. 264. ms. en ri
  2. 268. menuo m’è oscuro.
  3. 279. ms. daito za.
  4. 316. nel ms. è sa, seguito da un segno, tra virgola ed i.
  5. 325. nel ms. è piuttosto doi che da; e forse in origine era poi.