Pagina:Archivio Glottologico Italiano, vol.14, 1898.djvu/76

Template:RigaIntestazione

“Piaxeme clie tu no uollessi obliar uirtue, ma a quelli chi so fam per cresser de renomaa no dago e alchum losso. Che se noi cerchemo le raxoim de li astrologi, noi troueremo che a la comperaciom e respeto de la grandessa de lo cel, tuto lo circuito de la terra par niente o um sor pointo[1]. De lo quar, segondo Tollome, po esser scarsamenti habitao la dexenna partia, minuandolo mar, fiumi, pau e desserti. Doncha no e seno a cobear in destender renoma in si picem logo e inclusso. Anchor che monte nacioim ge habitem; ma si se dessemegiam de lengoe e de mainere, si che in um logo e loao um costume chi e biassmao e punio in um aotro. Per la quar cossa o per l’asperessa de li camim, no sollamenti li nomi de li singullai homi, ma quelli de le citae e prouincie no possamo saueir. Che a lo tempo de Marcho Tullio Roma, chi era in so aoto cormo e themua da li Perssiaim e da pusso aotre nacioim, no era anchora cognuss[u]a otra li monti de Cospia[2]. Como do[n]cha passera lo nome de um solo homo unde Roma no passa? Per che homo no se de forssar d’alargar so nome in lo picem termen e dura de questa uita pressente, ma se de far acognosser a la uita de la ternitae, chi e senssa fim, a la quar ella no se po comperar. Che doe durae chi abiam fim, quanto l’unna se sea maor de l’aotra, se pom bem aingoar per multiplico; ma che l’unna agia fim e l’aotra [no], trouar no se po in lor proporciom d’ingoallansa. Per che lo renomar de questa uita comperao a la ternitae e niente; per che chaum homo de adrissar soa conssiencia e uirtue a meritar lo bem senssa fim, e no aurir le oregie a lo stronar de lo pouo, ni de demandar loguer de esser loao de parolle. Che fa a li prodomi (f. 367 a) esser renomai de le cosse terrenne, se quando li corpi morem l’annima e allegra de partisse da la terra?„


VII. Hic probat Propheta gloriam huius mondi uanam esse e[t] nullo modo dexiderandam, quoniam fama, gloria, diuicie, honores et uoluptates e[t] simillia pereunt et in nichillo reuertuntur.


Quello chi in renomar[3]
mete tuto so penssar,
auissar de bem lo cel
e le grainde ouere de Dee;
5che cossi auera umta,
se in cresser so nome pointa.
Che in terra no po romaneir
orgogioxi ni manteneir
lor uita per renomar[4],
10ni l’anger de morte schiuar;
che morte prende per ingoar
picem, grande e comunal.
Unde e lo corpo de Platom?
unde e Brutus?[5] unde e Catom?
15Le scripture chi notoria
ne fam[6] soa uanna gloria,
no li sostrasse[m] de morte
ni de penne leue ni forte.
Voi chi fama perchassai,
20suar dei no seay cassai
de la celestial gloria:
aueir deuey in memoria
che quando partirei de sa
che uoi renderey raxom de la.


VIII. Hic probat Proffeta asperitatem fortune [utilem esse], et hoc multis racionibus declarando[7].


(b) “Aso che tu no penssi che e prenda continnuamenti goerra cum fortunna, e digo che monta fia auem gram bem a homo, quando ella gi descroue la fao-


  1. pianto
  2. Il lat. ha Caucasum montem, ma il frc. les mons tospiens (o cospiens?).
  3. Probabilmente renomaa.
  4. Come alla n. prec.
  5. Il secondo u incerto.
  6. Sopprimo, dopo fam, un de.
  7. declaranda