Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/504

51
Veddia, chinâse e tiâghe ô fù ûn momento:
Ma ô ghe piggiava coscì ben l’ammia,
O tio ô l’ëa coscì rapido e violento,
Che in mezzo a faccia gh’arrivava a pria,
E a ghe pestava naso, bocca e mento;
Scicchè a cazzeiva in tæra tramortia
Co-a cea tutt’ammostâ, co-i êuggi nissi,
Naixe, denti e zenzie tûtte in menissi.

52
O boia per applaudî a quella vendetta
Uña botta ô mezûava a-ô prexonê
Che a fracassâghe ô cranio a l’ëa diretta;
Ma invece gh’arrivava de derrê
Uña eroica sciabbrâ che a testa netta
All’improvviso a ghe troncava a lê,
E apprêuvo ûn’atra a corda, che ligava
Fiesco, a-ô momento mæximo a troncava!

53
E due sciabbrae ëan de Diego e de Martin,
Che da-ô bosco de sprescia in zù (e ancoassæ
Ch’ëan a tempo) ëan vegnûi fin dä mattin
De salvâ ô so compagno intenzionæ:
A piggiâ a botta veddilo vixin,
Preçipitâ in sciô lêugo, tiâ sciabbræ,
Troncâ a corda de Fiesco e a-ô boia a testa
A scena in duî segondi a l’ëa zà lesta.

54
Quella rissoâ terribile espiatoia
D’un finto amô, d’ûn vile tradimento,
Di eroi l’arrivo, ô colpo dæto a-ô boia,
Miäco de speditezza e d’ardimento,
Che d’ûn scimile là no gh’ëa memoia,
Tûtto ô causava ûn tâ sbalordimento
Fra-i selvaggi do lêugo e ûn tâ terrô,
Che tanto ô no s’ëa visto mai fra lô.