Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/449

103
Là ô savô de l'amandoa e de l’orzâ
O cocco ô ve façeiva regordâve,
E a so pigna elegante incoronâ
Ve dava l’ananas pe ristorâve,
E a parma un frûto megio che a sûccâ,
E ô figo d’India un frûto, se non soave
Nutritivo però, comme i nostræ,
E ô coco ch’ô v’ammerma a famme e a sæ.

104
Là con l’ûrnetta in ta so fêuggia, a pao
D’uña propizia e limpida sorgente
A-ô viaggiatô grato ristoro e cao,
Ve rinfrescava l’indica nepente;
Là gh’aveivi ô caffè, là gh’ëa ô caccao
De Indie do Levante, e d’Occidente
Duî lemi i ciù preziosi, e gh’ëa ô mattè
Che in bibita ô recuvia comme ô tè.

105
Là a canna d’India, e a canna che i amae
E aspre bevande de tempiâ a l’ha ô vanto
Cö sûgo dôçe, che da lê s’estrae;
E gh’ëa ô saffran e a caxa, ciante tanto
A l’arte d’Esculapio ûtili e cae;
Là gh’ëa a parma a bandeta e ô legno santo,
E gh’ëa ô cotton e l’endego e ô sûmmacco
Co-e fêugge da fûmâ, comme ô tabacco.

106
Là in fra queste e mille atre gh’ëa in sostanza
De ciante ûtili e rare uña mescciûa,
Ma disposte con magica eleganza,
Che no a vinçeiva l’arte nè a natûa;
Scicchè ne-a capriççiosa mescolanza
Senza mostra de stûdio e de coltûa
Uña scelta e ûn disegno s’ammirava
D’ûn gûsto e d’armonia ch’a l’incantava.