Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/41

59.
Ma allôa s’ean despuggiæ de quelle strane
Forme e figûe ridicole o mostruose
In parte animalesche e in parte umane,
De quæ vestii, comme a deitæ gloriose,
Se gh’immolavan vittime profane
Da quelle fee nazioîn superstiziose;
Opea d’enti superbi, che l’onô
A Dio dovûo se l’usurpavan lô.

60.
Là Spiriti sublimi anche all’esterno
Se presentavan ne-a so primma stessa
Dignitæ de Ministri de l’Eterno:
Solo che n’oscurava assæ a bellessa
O delitto commisso, ô crussio interno,
De reprobi l’impronta in fronte impressa,
E un sentimento orribile e feroce
D’odio, de raggia e de vendetta atroce.

61.
Tipo e figûa de prinçipi descheiti,
I quæ essendo privæ d’ogni risorsa,
E a fâse vedde in pubblico costreiti
Vestii, comme i plebei che son de borsa,
D’aderenze e de comodi ristreiti,
Pû mostran sempre a l’aia e a-i atti in forsa
Da primma educazion e do costumme
Do titolo e do graddo a sosta e ô fûmme!

62.
Mentre i pervertitoî do nêuvo mondo
Là via de man in man piggiavan posto
Pe-ô tetro conciliabolo segondo
O so rango (ô ciù degno ô l’ea disposto
A chi ciù ne-a malizia l’ea profondo),
A i duî primmi Maboia avendo esposto
Quanto ô saveiva e quanto gh’ëa da temme,
Conseggi iniqui ô gh’azzunzeiva insemme.