Pagina:A.Colombiade.Pedevilla.1870.pdf/335

23
Che in somma lê, per quanto ô ghe pensasse,
Atro mezo a salvâli ô no veddeiva,
Che ô mæximo Cacico ô domandasse
A so vitta a Roldan, perchè porrieiva
Dâse che quella grazia ô no negasse
A un nobile Cacico, ch’ô l’aveiva
Per aggiuttâ i Spagnolli esposto a stessa
So vitta ne-a difeisa da fortessa.

24
Quello Cacico degno de coroña
Fra i popoli civili a Bertomê
O se mostrava pronto all’opea boña;
Ma pe-a raxon che presentâse lê
Stesso ô no poiva a-i giudiçi in persoña,
Chè malapeña ô se rezzeiva in pê,
O risolveiva de mandâ un espresso
A so nomme a Roldan ne-ô giorno stesso.

25
E ô[sic] segge ch’ô n’avesse bon concetto,
O che ô credesse che d’uña donniña
Bella a dimanda a fesse megio effetto:
O mandò a quello giudiçe a galliña
Gianca do sô pollà pe quest’oggetto,
A so vaga e diletta Cataliña,
Che a l’aççettava pe ubbidî non sensa
Ripugnanza e anscietæ quell’incombensa.

26
Sciccomme a l’ëa, quanto avvenente, asperta
I so sospetti a-ô primmo abboccamento
Con Roldan diventavan scienza certa,
Che questo ô l’ëa d’Alana un sûpplemento:
Scicchè lê a n’osservava, stando all’erta
Ogni sguardo, parolla e movimento,
Tanto ciù, che lê i êuggi ô ghe tegniva
Ciù attenti ä cea, che i oëge a quanto a diva.