Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/303

Pù, per dî ra giustiçia dra sò caoza
Con penna ni malevola ni raoza,
Ançi con tegnî drita ra barança
Toccheremmo in passâ così in sostança.

XI.
Arme, a força d’incanti,
De giastemme e de raggia
Zù tra quella canaggia
De spiriti forfanti
Fæte per mandâ Zena a ra maraggia,
De là da maledette,
Arme in fin dro Diavo belle nette,
(Se per castigo de quarche peccao
Messê Domenendê no v'ha mandao)
A che fâ sei vegnue da ro profondo,
A mette sottesovera ro Mondo?

XII.
Mondo, onde in bella quete
Zena sciù ra sò riva
Reposava e dormiva
Con re sœu mente quete,
Zà per çent’agni coronâ d’óriva,
Libera d’ogni guerre,
Abondante de popoli e de Terre;
Tra re Coroñe tanto ciù protetta,