Pagina:Çittara zeneize 1745.djvu/121

III.


Re scioî de questi proei,
Quando ciù da ro câdo son sciardíe,
De vei ra mæ Lichiña son guaríe:
Cangian tutte corô:
A quello ch’eran, no poæran ciù lô.
Mi, tutto a ro reverso,
Solo de veira me ne vaggo in sperso.

IV.


Quando pe ro boschetto
Sciù ro carâ de l’ora
Ra mæ bella Lichiña se demora,
S’allegra ogni ærboretto;
Ro busco, per non ponzeghe ro pê,
S’arrósa, e ghe fa netto ro sentê.
Re scioî zà passe, e rente a fâ ra barba,
Fan festa, e se cren tutte ch’a sæ l’Arba,
Che lumme è questo? dixan tra de lô.
Torna foscia ro Sô?

V.


Stamattin tosto Amô,
Per dâme un pò de gusto, m'ha mostrao
Ra mæ bella Lichiña pe ro prao,
Çercando scioî sarvæghe per sciorîse,
Descâça, e bella quanto posse dîse.
Ra ræna e ro baggetto
Ghe favan lì a ri pê ro conseggetto: