Lunaio Regiña 1887/L'ommo regolao
| ←A no n'è ciù a Catainin | Lunaio zeneize compilao da-o sciô Regiña & C. pe l'anno 1887 L'ommo regolao |
A critica moderna→ |
L’ommo regolôu.
Tio di bägi d’ûnn’altessa
Chi scompassa i campanin,
Forma tûtta a mæ ricchessa
Quest’antîgo capottin,
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o mæ vive regolôu!
Façço fæsta quand’ho ûn sodo
Pe accattame da-o trippâ
Un tocchetto de berodo,
Un pittin de bëlocûâ;
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o me vive regolôu!
Ne-o passä d’in Sottorîva
Affammôu pëzo che i loî
Collo zû tûtta a salîva
Quande sento quelli odoî;
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o mæ vive regolôu!
Mi, pe-o ciù delungo miscio,
Beivo l’ægua do bronzin,
E me rödo e ghe patiscio
Quando veddo beive o vin;
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o mæ vive regolôu!
Veddo e gente andä in carrossa,
E mi vaggo a santi pê
Perchà a borsa no l’ho grossa
Da pagame o carrossê;
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o mæ vive regolôu!
Quarche votta vaggo a-i santi,
E m’arraggio e piggio o petto
De n’aveine manco tanti
Pe accattame ûn amaretto;
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o mæ vive regolôu!
No me veddan mai pe-i teatri
Perchè scoppole no dan,
E do resto, cäi voiatri,
M’accattieiva ûn pö de pan;
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o mæ vive regolôu!
Di peccoei de dexidëio
N’ho za fæto de barchæ,
Son zà grïxo, gianco e pëio
Pe no poi levame a coæ;
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o mæ vive regolôu!
Pe schivâ de compagnie,
Quand’aççendan i lampioin
Scappo in casa, e, no voei rïe?
Mi pe lûmmo g'ho i barcoin;
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o mæ vive regolôu!
Da-e me stacche ä mæ coscienza
No gh’é guæi diverscitæ,
Gh’é ben poca differenza
Pe rimorsci e pe dinæ;
Ma da tûtti son lodôu
Pe-o mæ vive regolôu!