Pagina:Marston.Ms.56.1-45.djvu/57: diferénse tra e verscioìn

G.Musso (discusción | contribûti)
 
Nisciùn ògètto de modìfica
Còrpo de pagina (da transcrue):Còrpo de pagina (da transcrue):
Lìnia 1: Lìnia 1:
lo leve e si ne lo porterò". E elli ge demandàm: "Chi è quello segnó chi t'a goario?" E ello disse che o non savea. Or poa messé Ihu. Xe. lo trovà a la porta de lo tenpio, e si ge disse: "Vete che ti é sam e salvo, goardate che, de chì avanti, che ti non pecci". E quando o l'ave cognosuo, si lo magnifichà e manifestallo a tuti che lo Segnó messé Ihu. Xe. era quello chi lo avea sanao.
<section begin="1" />lo leve e si ne lo porterò". E elli ge demandàm: "Chi è quello segnó chi t'a goario?" E ello disse che o non savea. Or poa messé Ihu. Xe. lo trovà a la porta de lo tenpio, e si ge disse: "Vete che ti é sam e salvo, goardate che, de chì avanti, che ti non pecci". E quando o l'ave cognosuo, si lo magnifichà e manifestallo a tuti che lo Segnó messé Ihu. Xe. era quello chi lo avea sanao.<section end="1" />




Chi se comensa la lezenda de la Pasiom de messé Ihu. Xe.
<section begin="2" />Chi se comensa la lezenda de la Pasiom de messé Ihu. Xe.


Sentando in mi mestesso che sum ordenao e misso in lo canpo de messé Ihu. Xe. ''quam vis dee'' che e non sea degno, pu o me convem overá l'overa, asochè e sea aseto a lo nostro Segnor Dee, e vegando in questo canpo, soè in questo mondo, monte piante non fam fruto per deffeto d'imó<sup>''[sic]''</sup> de aigoa, si me sum misso a pigá de quella fontana viva de aigoa, soè de la sainta scriptura, segondo la mea posibilitae, e menala per conduto a quelle piante chi sum lonzi piantae da questa aigoa, asochè, quando sarà vegnuo lo tenpo de la mensiom, che lo Segnó de questo canpo non me dige che le frute de questo canpo som perdue inpreize per mea peigrixa, e me leve la bairia de questo canpo, e che o non me bote a dezonó fora de la soa terra, e me convegna mendigá.
Sentando in mi mestesso che sum ordenao e misso in lo canpo de messé Ihu. Xe. ''quam vis dee'' che e non sea degno, pu o me convem overá l'overa, asochè e sea aseto a lo nostro Segnor Dee, e vegando in questo canpo, soè in questo mondo, monte piante non fam fruto per deffeto d'imó<sup>''[sic]''</sup> de aigoa, si me sum misso a pigá de quella fontana viva de aigoa, soè de la sainta scriptura, segondo la mea posibilitae, e menala per conduto a quelle piante chi sum lonzi piantae da questa aigoa, asochè, quando sarà vegnuo lo tenpo de la mensiom, che lo Segnó de questo canpo non me dige che le frute de questo canpo som perdue inpreize per mea peigrixa, e me leve la bairia de questo canpo, e che o non me bote a dezonó fora de la soa terra, e me convegna mendigá.
Lìnia 14: Lìnia 14:
Or da lo iorno davanti messé Ihu. Xe. non ze pareizementi unde era li Zué, e partisse de Ierussalem, e ze con li soi disipori a stá a una villa chi a nome Asicha Efraim.
Or da lo iorno davanti messé Ihu. Xe. non ze pareizementi unde era li Zué, e partisse de Ierussalem, e ze con li soi disipori a stá a una villa chi a nome Asicha Efraim.
Or l'otem di de la Pasqua de li Zué, lo sabato avanti la domenega de Romoriva, lo nostro Segnor messé Ihu. Xe. si vegne in Betania, e fo in caza de Simon lebrozo, e li ge fo faito um grande convivio, e Lazaro, lo qua ello avea resusitao, si era um de li conviviai, e in quello convivio g'era la Madalena, la qua spanze l'ingento sum la testa de messé Ihu. Xe., e lo di sequenti, soè lo di de Remoriva, messé Ihu. Xe. si vegne in Ierusalem cavarchando l'azeneta chi ave' lo so azem pisenim.
Or l'otem di de la Pasqua de li Zué, lo sabato avanti la domenega de Romoriva, lo nostro Segnor messé Ihu. Xe. si vegne in Betania, e fo in caza de Simon lebrozo, e li ge fo faito um grande convivio, e Lazaro, lo qua ello avea resusitao, si era um de li conviviai, e in quello convivio g'era la Madalena, la qua spanze l'ingento sum la testa de messé Ihu. Xe., e lo di sequenti, soè lo di de Remoriva, messé Ihu. Xe. si vegne in Ierusalem cavarchando l'azeneta chi ave' lo so azem pisenim.
Or intrao che ello fo in lo tenpio, si casà fora tuti quelli chi acatavam e vendeivam, e quando fo l'ora de vespo, ello tornà anchora in Betania e lo lunesdì
Or intrao che ello fo in lo tenpio, si casà fora tuti quelli chi acatavam e vendeivam, e quando fo l'ora de vespo, ello tornà anchora in Betania e lo lunesdì <section end="2" />
{{nop}}