Pagina:Marston.Ms.56.1-45.djvu/36: diferénse tra e verscioìn

G.Musso (discusción | contribûti)
G.Musso (discusción | contribûti)
Nisciùn ògètto de modìfica
Còrpo de pagina (da transcrue):Còrpo de pagina (da transcrue):
Lìnia 13: Lìnia 13:
Or quando re Davit sape che Bezebet era gravia, si mandà per so mario Uria, chi era in l'oste con Iacob, chi era cavo, e felo vegní, asochè ello dromisse<sup>''[sic]''</sup> con soa mogié, per che paresse che a fosse gravia de so mario. E quando Uria fo vegnuo, Davit ge demandà nova de l'oste, e poa o lo inconvià a disná con seigo. E quando Davit ge ave spio de so che ge piaxè, si ge disse che o non curasse pu de torná a l'oste e che o se ne zeise a caza a stá con soa mogié. Respoze Uria: "Non piaxe Dee che mai in nissum tenpo che e vage a caza a stá com mea mogié demente che lo povo de Dee sea in l'oste e iaxem sote le vigne e sote li erbori, e semegeivementi lo me segnor Iacob". Vegando Davit la vorente' de Uria, e che per questo non poea celá la soa falla, si fe scrive letere a Iacob, chi era capitanio de l'oste, digando che Uria ge avea faito una grande falla, per che o lo devesse mete in lo pu perigorozo logo de l'oste, asochè ello ge fosse morto. Partisse Uria e portà letere de la soa morte, e Iacob conpì lo comandamento de lo re e misse Uria a quella posta unde pu tosto o fosse morto.
Or quando re Davit sape che Bezebet era gravia, si mandà per so mario Uria, chi era in l'oste con Iacob, chi era cavo, e felo vegní, asochè ello dromisse<sup>''[sic]''</sup> con soa mogié, per che paresse che a fosse gravia de so mario. E quando Uria fo vegnuo, Davit ge demandà nova de l'oste, e poa o lo inconvià a disná con seigo. E quando Davit ge ave spio de so che ge piaxè, si ge disse che o non curasse pu de torná a l'oste e che o se ne zeise a caza a stá con soa mogié. Respoze Uria: "Non piaxe Dee che mai in nissum tenpo che e vage a caza a stá com mea mogié demente che lo povo de Dee sea in l'oste e iaxem sote le vigne e sote li erbori, e semegeivementi lo me segnor Iacob". Vegando Davit la vorente' de Uria, e che per questo non poea celá la soa falla, si fe scrive letere a Iacob, chi era capitanio de l'oste, digando che Uria ge avea faito una grande falla, per che o lo devesse mete in lo pu perigorozo logo de l'oste, asochè ello ge fosse morto. Partisse Uria e portà letere de la soa morte, e Iacob conpì lo comandamento de lo re e misse Uria a quella posta unde pu tosto o fosse morto.
Or quando Berzebe sape che lo mario era morto, si ne fe grande dolor e, passa<sup>''[sic]''</sup> um tenpo, re Davit mandà per ella e preizela per mogié e avene um figio incontenente, e como a l'ave faito, lo nostro segnor Dee, a chi despiazè questo peccao, si mandà per Natam proffeta e mandàlo a re Davit e dissege questo tar exnplio<sup>''[sic]''</sup>: "E l'era um homo chi aveiva monte bestie e uno<sup>''[sic]''</sup> atro chi non ne aveiva sarvo una. Or vegne che questo homo richo preize quella de quello povero e mangiàla per non amermá nisuna de sue". E quando <section end="3" />
Or quando Berzebe sape che lo mario era morto, si ne fe grande dolor e, passa<sup>''[sic]''</sup> um tenpo, re Davit mandà per ella e preizela per mogié e avene um figio incontenente, e como a l'ave faito, lo nostro segnor Dee, a chi despiazè questo peccao, si mandà per Natam proffeta e mandàlo a re Davit e dissege questo tar exnplio<sup>''[sic]''</sup>: "E l'era um homo chi aveiva monte bestie e uno<sup>''[sic]''</sup> atro chi non ne aveiva sarvo una. Or vegne che questo homo richo preize quella de quello povero e mangiàla per non amermá nisuna de sue". E quando <section end="3" />

{{nop}}