Mentr'unna Damma me l'ha stralattoù,
Vegnandome ra stissa
De non poeive ciù attende l'impromissa
Con un parmo de naso son restoù.
S'a me ro renderà,
O se ne manderà,
E fra tanto ra musa
Con questa letterinna
A vuoi, e a mé moeirinna,
Ve mette oura davanti questa scusa,
Perchè ni lé, ni vuoi,
Muoé non me possé dí,
Che ra fè scuggia, e ra creanza molla,
Perchè sò cos'oe dí dá ra parolla.
Ma comme non se pò,
Oura posso dí oh.
E così mezo inverso
Vegno all'ultimo verso,
E prego ro Segnó devotamenti
Chi ve presarve[sic] da doró de denti,
Da cattivi parenti,
Da ro fuoego landrin,
Da camerera chi no beive vin,
Da suoexera marotta,
E da previ per casa con ra cotta.


A ra Signora Anna Adorna bonne feste


Lustrissima Patronna.
Eccave l'anno dro cinquant'e quattro