Che non son gueri bello de natura,
Renego l'Antechristo,
Se vuoi m'havessi visto,
A ro corpo de Bacco,
Uscí de li impastoù de simiacco,
Fé conto in concrusion,
Che Giurian pareiva li Simon.

Ma quest'è bell'ancon,
Che mi puoe d'ese andeto la reverso,
Visto che tutta l'atra compagnia
Se n'era andeta via,
Per sercá de guagná ro tempo perso,
Fassando sprescia a questa traditora,
Comme s'a foise steta unna signora
Fassandoghe dá man da quelli doi
Un ra menava, l'atro ra cassava,
E mi ra speronava,
Ma vá poco toscí,
Che ciù stondarda e immuroná che muoé,
Manco fassando conto dre saxé,
Ciù inazenia che l'ase la d'Isoppo,
Dopp'ese andeta un pezzo in galisoppo
A restà li de statua immarmoria,
Ciù instantará che ra moggié de Lotte,
Quand'a restà li dura pe ra via.
Caro sció Ambruoexo, apponto
Veivi li badamente
Unn'impossibilté,
Fé pu ro vostro conto,
Che senza che ciù lingua ve ra quinte