Per vuoi patron ghe spireré ro scioù,
E con mé fré ghe mostreré ra testa,
Che ro monsció n'ha tutti affoituroù.

Così ve port'ogn'un sorva ra testa,
Tamquam vir de scienz'imbuto e predito,
Che con ri suoe scolari ha bonna testa.

Se un giovinetto imberbe, è a un vitio debito,
E vuoi con arte eximia e senz'interula
Ro fé repente a ra virtù fá reddito.

Ni ve movei per voxe blanda, e querula,
Ma fin che no sei bon, functus officio
Non deponei ra verberante ferula.

Et qualis esset senza quest'ofitio
Ra petulante imberbe adolescentia
Reluctante a ro ben pronna a ro vitio?

Grattev'un poco ra reminiscentia,
E butté un oeggio in libris verbi gratia,
Quanta sit huius artis excellentia.

Quant'in ro vitio ciù stanca e non satia
L'insulsa zoventù con vuoeggie indomite,
Complecte re raxoin dra so desgratia.

E tanto ciù lantó fortuna comite,
Virtute duce a ri scolari impuberi