Pagina:Noberasco.Antologia.1930.pdf/42

— 44 —

Ma ghe paiva un pö de fûmme,
Unna specie de barlûmme.
Ma no poeivo descrovî
Che un vapô sottî sottî,
Ch’o formava ûnna tendinna,
Da ciù bella mussolinna,
Che desteisa sorve a o mâ
Sein a l’ûltimo orizzonte,
A lasciava trapelâ
A meitae de quarche monte.
Tûtto o mondo o se a dormiva;
Fêua che a stae sempre adesciâ,
Che sciû in aia a mantegniva
Tûtto o fêugo da giornâ:
E frettando di mazzetti
De belliscimi bricchetti,
A formava çaerte strisce
Che schittavan comme bisce,
E, a o momento che lûxivan,
Tûtt’assemme scomparivan.


O porto de San-na
(A revista da Çittae da O Canocciale de Savon-na pe l’anno 1845)


Un bon ommo se trovò
Con un reuma in te mascelle
Ch’o veddeiva proprio e stelle;
E o decise finalmente,
Non restando atro espediente,
De sentî pe sta un po’ megio
Cose diva un mego vegio.
Ven o mego: e tocca, ammìa,
Fruga, attasta, spremmi e tìa.
Pensa, exiamina, stranûa,
Sciuscia o naso, tosci e spûa,
Finalmente co o carbon
O ghe scrive a rubatton