Pagina:Noberasco.Antologia.1930.pdf/23

— 25 —

Me missi ancora in ménte
Ru sù de mezo dí,
Ma bén che u sé lüxénte
Ru mé pensié fallí,
Perché per sciorte
Se guardu ra so spera,
Cumme veûzu ra ciera
No veggu da chi lí.

Non ha questu deféttu
Quell’eûggiu to serén;
Ne dá sempre diléttu,
Sémpre allegri ne tén.
Sémpre soave
Fa sémpre cädu céru
Tüttu che cumme léru
Röba ri cheû di sén.

U pä, se ti ru ficchi,
Un farcun peregrin,
E se ti ru busticchi
Curre cumme ün darfin,
Se ti ru abbassi
Pä che ru sú tramunte;
Se ti ässi ra frunte
Returna ru matin.

Béll’eûggiu zuvenettu
Fa tüttu ció che u veû,
Ma dimme, o barasciettu,
Véitu moé ru mé cheû?
Se ti ghe guardi,
Gran sangue ti viré:
Ma perché ti ra fé,
Ra ciaga no me deû.


Stanza

Venezia é grande pe ru Darsená,
Palermu é béllu pér ün-a cuntrá,
Pe re funtan-e ha Napoli curun-a,
Ra Spézza dru so Gulfu a se tén bun-a,