Pagina:Malinverni.Due.brocche.de.viovetta.1908.pdf/106

quando, belli zoeni forti,
paiva eterna a nostra stæ.

Comme a-i schêuggi l'onda franze,
(coscì porta a sò natûa)
mi, con l'anima chi cianze,
vegno ä vostra seportûa….
E a mæ voxe a l'é ûn lamento
lungo lungo, sensa fin,
ch'o se perde insemme a-o vento
fra i çipressi e in to mortin.