spiavam: “Meser como sta lo faito? Convertirasse Herodes?” E san Zoane respondea: “Staj in oratium e pregai Dee che lo faito vaga bem segondo la soa voluntaj; e no ve posso aora dí atro”. E li disipoli romazem in paxe creàndose che Herodes se convertisse, o che quarche cossa bona ne vegnisse. E romassem in questo e stavam in oracium e in lozo de Dee di e note. Herodes e la soa rea femena ascotà che nove se dixea de san Zoane inter le gente, e como se doleivam e che moo tegnessem de andá cercandolo; e quando se trovava cum li soi baroj e cum la soa gente, demestegamenti demandava: “Che è aora de san Zoane?” E elli respondeam: “No sai-tu che ello è partio da lo fiume Iordam e descomiaose da la gente, digando che ello no tornera pu in quelo logo?” Herodes demandava: “Unde se dixe che ello sea?” E queli respondeam: “No par che se sapia”. E quello dixea: “Che dixe la gente? No lo vam eli cercando?” E archum respondeam: “Grande mormoracium n'è jter[sic] la gente”. Chi dixe unna e chi dixe un atra. L'aotro dixea: “I dixem che ello loava tanto somamenti questo chi se ihama Ihesu de Nazare, si che la gente se sum monto vote a ello, e anchor* per li miraculi che ello fava e fa”. E l'atro dixea: “Ello ne dixea tanto de questo Ihesu, che ello n'era tegnuo a sospeto da personne bem savie de la leze”. E Herodes dava orege a queste parole e demandava secretamenti per poilo bem abominar e per poei avej scuza in lo conspecto de li savij, se bezognase. E stagando cossì alquanti iorni, la overa de san Zoane se croviva pu l'un di cha l'atro, como Dee vorea. Alaora Herodes prendea pu segnoria contra ello; e la fama de Christe crescea grandementi. E la gente abundavam tuta a quelo Christe per li miraculi grandissimi che ello faxea. Si che parea che la gente no curasem pu de san Zoane. Cumseiasse Herodes cum questa soa misera femena, digando: “Che faremo noj de questo san Zoane?” Ella vorea che Herodes lo feise morí subitamenti, e laora Herodes disse a questa: “Or vei-tu, dona mea, a noi convem far questa cossa saviamenti, persochè se dixe che questo Zoane era tuto una cossa cum Ihesu de Nazaret, e questo Ihesu è faito si grande in lo povo che, se se levasse remor adoss[o], e ne* poreimo esser desfaiti; sichè pigemo aora questo conseio de metelo im prexum, e no seremo biasmaj, e diremo che noj l'avemo faito per amor de iustixia e per defensium de la leze; e anchum diremo che noi l'amo tegnuo e axaminao e che ello mesmo n'a dito certi eroj li quaj sum contra la leze. E se noj veiremo che la gente no se ne dagam breiga, faremoro[sic] morí quando ne piaxerà”. Alaora mandà per san Zoane e celamenti l'axaminnàm de le cosse che ello avea dito de Christe. E san Zoane gi disse pu e meio che ello feisse maj. Herodes fu monto alegro, e ihamà la famigia e si gi disse: “Piiay questo homo e li soi disipori e metiri[sic] in prexum, persochè ell(a)'a dito cosse contra la leze de Dee, e voiamo che ello